แต่ก็ถูกที่พี่อ่ำ เคยพูดว่า “ในสายงานต้องแข่งขันกัน”

เรื่องของการไม่พูด ไม่สื่อสารกันในที่ประชุม จากการที่ได้เข้าไปนั่งประชุมกับลูกค้าก็ดี กับทีมเองก็ดี ส่วนตัวมันมีเรื่องของความอาวุธโสในหน้าที่การงาน คนที่ทำงานมาอยู่ก่อน และขาดความมั่นใจหรืออาจจะหมั่นใจแต่ก็ไม่พูดออกไปดีกว่า กว่าคนอื่นจะหมั้นไส้เอา แต่เป็นสิ่งที่ผิด

แต่ก็ถูกที่พี่อ่ำ เคยพูดว่า “ในสายงานต้องแข่งขันกัน”

ส่วนตัวคิดว่าไม่ใช้การฆ่ากันเองเป็นการทำงานให้งานออกมาดีและเป็นไหวพริบของแต่ละบุคคลมากกว่า คนที่จะ Present งานทั้งหมดออกมาได้ดีนั้น ต้องมีความมั่นใจในตัวเองสูง แต่มั่นใจอย่างเดียวก็ไม่ได้ ต้องเข้าใจในสิ่งที่กำลังจะพูด และสื่อสารออกไป และตีโจทย์ให้แตก ให้พูดเชื่อว่าทุกคนพูดได้หมด แต่จะตรงใจลูกค้าหรือว่าคนฟังนั้น เป็นความสามารถเฉพาะตัวจริงๆ บุคลิกภาพ น้ำเสียงทุกอย่างต้องสัมผันกันหมด

ในคำพูดของ OD ที่ว่า “กลุ่มคนหรือพนักงานใหม่ๆที่เข้ามาร่วมงาน จะถูกสั่งสมด้วยวิธีการเดิมๆ” คนที่อยู่ก่อนอาจจะสอนให้คนที่มาทีหลัง

ไม่ต้องพูด...ถ้าเขาไม่ถาม มันก็จะกลายเป็ว่า...

ถ้าไม่มีใครถาม ก็ไม่ต้องพูด

แต่อีกแง่มุมหนึ่ง ก็จะเป็นแบบ

ไม่ให้พูด แต่กูจะพูด ทำไมอ่ะ โดยที่ไม่สนใจใคร

แต่คนประเภทแบบไม่ให้พูด แต่จะพูด มันมีน้อยในสกาย หรือว่ามี อาจจะไม่อยากแสดงตัว

สิ่งที่ OD พูดในวันนั้น เป็นปัญหาที่สกายเป็นอยู่แก้ไม่ตก แก้เท่าไรก็ไม่ได้สักกะที เข้าใจ 88 กับปัญหาตรงนี้ การเปิดให้ทุกคนแสดงความคิดเห็นเป็นสิ่งที่ดี ดีมากๆ คิดอะไรก็พูดไปเถอะ แต่ก็ไม่ใช้ว่าจะพูดได้ทุกอย่าง ก็ต้องดูกาลเทศะด้วย ว่าควรพูด หรือไม่ควรพูด

การสร้างความคุ้นเคย ความสนิทสนมระหว่าง ผู้กำกับ กับทีมงานเป็นสิ่งที่ดีนะคะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องทำให้คนอื่นเชื่อหมั้นในตัวเราก่อนเป็นอันดับแรก

ต้องกล้าที่จะพูดกันให้มากขึ้น ต้องให้กำลังใจกับตัวเองทุกครั้งเวลาที่ทำผิดพลาด อย่าเก็บเอามาเป็นปมด้อย ให้เก็บเอาไว้เป็นบทเรียนที่ต้องเรียนรู้ ยังมีอีกเยอะที่ยังไม่เคยได้รู้และได้เห็น

ส่วนเรื่องความเข้าใจในงาน ในเรื่อง Blue Screen หรือเทคนิคต่างๆ มันเป็นเรื่องของความรู้รอบตัว การสังเกต การศึกษาข้อมูลของแต่ละบุคคลเองค่ะ อ่านเยอะได้เยอะ แต่มันก็ต้องชอบและรักที่จะศึกษากับมันด้วยตรงนี้ ถึงจะสามารถพูดและอธิบายออกมาได้ ให้ทุกคนได้เห็นภาพและคิดตามเป็นภาพได้ด้วย

OoM